Pięćdziesięcioletnia Zofia poznaje o dwadzieścia lat od siebie młodszą Annę, prawniczkę, która ma ją bronić w procesie sądowym. Zofia została oskarżona o przekroczenie uprawnień psychoterapeutki - wejście w intymną relację z pacjentem. Okazuje się nim siedemnastoletni chłopak. Co połączyło tę dwójkę ludzi - pożądanie, uzależnienie emocjonalne, czy fascynacja skrajnie odmienną osobowością? Rodzice chłopca przedstawili w programie telewizyjnym bardzo obciążającą Zofię wersje wydarzeń. Media już osądziły lekarkę, teraz sprawą ma się zająć sąd. Anna zagłębia się w tę historię przyjmując różne punkty widzenia (prawniczki, dziennikarki, matki chłopca). Początkowa nieufność i wrogość między kobietami zaczyna przekształcać się w specyficzną więź. Sztuka Piotra Domalewskiego jest refleksją nad sferą tabu, pozycją kobiety w społeczeństwie, starzeniem się i emocjami, które nieustannie każą nam weryfikować swój światopogląd.