ابی جوان سر به هوا و بزن‌بهادری است که کوشش‌های برادرش کریم و مادرش برای به راه آوردن او بی‌نتیجه است. کریم، به توصیه یدایی اش، ابی را با دختری به نام نسرین آشنا می‌کند که از پسر نا بینایش سعید مراقبت می‌کند و در کافهٔ عباس آواز می‌خواند. کریم ابی را از ادامهٔ رابطه با نسرین بر حذر می درد و با دیدن نسرین در می‌یابد که او زنی است که سالها پیش در بندر رها کرده و سعید فرزند خود اوست. آن دو با هم آشتی می‌کنند، و ابی گمان می‌کند که کریم به او نارو زده‌است. ابی، به توصیهٔ عباس، کریم را به خانهٔ خلوتی می‌کشاند تا از او انتقام بگیرد؛ اما نسرین ماجرای علاقه دیرین خود و کریم را به ابی توضیح می‌دهد. ابی خود را وارد معرکه می‌کند و به ضرب چاقوی عباس از پا در می‌آید.